Kaç haftadır bir türlü kendimi toparlayıp yazmaya başlayamadım. Bugün  tüm kararlılığımla başlıyorum. Oğlum kocaman oldu artık. Şu an 30. haftamızdayız ve 29. haftamızda 1.700 gramdı. Anlaşılacağı üzere kendisi biraz iri bir bebek:)

Bu haftaya kadar neler oldu derseniz, neler neler oldu. Beşinci haftada hissettim hamile olduğumu ve o günden bu yana ne duygular yaşadım bilseniz.

Pazartesi günü itibariyle işe gitmiyorum. Bakalım oğlumla ev hayatımız nasıl olacak. Bugünden önceki üç gün işyeri ile ilgili birkaç işim vardı. Onları hallettim ama yorucu geldi. Zannediyorum tam vaktinde başlamışım dinlenmeye. Nefes nefese eve zor atıyorum kendimi.

Ben dinlendikçe oğlumun keyfi pek yerinde oluyor. O kadar bana bağlı ki kuzumun hali. ben üzgünsem saatlerce hareket etmiyor, ama ben mutluysam da onu yerinde tutmak mümkün olmuyor. Hele annesi tatlı yerse değmeyin kuzumun keyfine. İş yerinde gün içinde bir iki kez pıt pıt yapan pıtırcığım şimdi yerinde durmaz oldu. O kadar ki iç organlarımı acıttı bugün ve bu nedenle de ilk kavgamızı ettik. Kızdım annesinin canını yaktığı için:)

İlk gün için bu kadar yeter zannediyorum. Zira uykum geldi. Bilir misiniz bilmiyorum ama hamile bir kadının uykusu geldiyse olduğu yerde uyuyabiliyor. Ben hemen yatağıma kaçayım şimdi.